Miami-afsluiting:-(

Zo officieel weer terug ben vanuit the Yu ES EE, het een en ander al weer geregeld. Pfff wel wennen hoor, maar ja onbegrijpelijkerwijs zijn er toch nog heel wat mensen blij die gekke veramerikaanste lange weer te zien. Hartelijke hartverwarmende begroetingen maken me bijna verlegen. Hopelijk bedenken ze zich niet :-). Snel maar een kort afsluitend verslagje maar: Miami
Na een kort verblijf in the Windy City(zie beneden) en genoeg sneeuw(echt wel) besluit ik dat de afluiting moet van m'n trip moet plaatsvinden in een warmer gedeelte van Amerika: "Op Naar Miami, ole, ole Ole!!! ".Weer (vroeg) vliegen dus, maar dit keer gelukkig geen schreeuwende beambten of vertragingen, heel relaxed zodat je al ff in de sfeer van het zuiden komt. Vanuit het vliegtuig met de vette gehuurde Chervolet op naar het hotel. Het super-de-luxe hotel ( http://www.trumpmiami.com/?&t=TSR_TrumpMiamiLink&medium=Website&source=Corporate&src=nonTIGGSL_SonestaWeb-TrumpLink_COR_2008&t=TSR_TrumpMiamiLink&medium=Website&source=Corporate&src=nonTIGGSL_SonestaWeb-TrumpLink_COR_2008 ) staat ten noorden van het beroemde South Beach, maar wel aan het strand. Drie mannetjes in pakken komen te hulp een de deur, de koffers en nummer drie doet ook wat, kijk deze mensen begrijpen wat mister Roeki nodig heeft. Snel naar het strand, doe maar drie handdoeken en een ligbedje daar bij het water, neu geen cobana, wel graag een pino euh, pina colada,nou ja zo'n raar drankje met een stukje fruit eraan. Aaaah, fff uitrusten....... 's avonds maar ff eten drinken etc. Aan Oceaan drive, wat overkomt als een soort boulevard, zit het hoofdzakelijk eet en uitgaans gebied, erg toeristisch. De zaken lijken elkaar min of meer gekopieerd te hebben. Veel zaken hebben mooie vrouwen bij de ingang staan om klanten te overtuigen dat het hier het best te vertoeven is. Na de 10de kan ik niet meer nee zeggen (ben ik toch al niet zo goed in). En plof ik neer op het terras, niet echt vervelend nee. Blijf hier dan ook een tijdje hangen en sluit de avond af met een whiskey-tje in the lounge, wat'n leven :-).

Florida Keys-De volgende dag redelijk vroeg wakker, op naar the Florida keys, een eilanden groep van 1700 eilandjes en erg mooi!( http://nl.wikipedia.org/wiki/Florida_Keys ) Na drie uur rijden in Key Largo kijken of er gesnorkeld kan worden, de boot is al vol maar kom bovenaan de reservelijst met maximale kans op deelname aan deze trip. Ff wachten dus maar in het zonnetje en nog even later hijs ik me in een wet-suite en test ik m'n snorkel, weer geluk,Yesss. Met de haren in de wind richting het koraal rif, grecien reef. Na een kort uitleg plons ik als een ware flipper het water in. Wauw wat'n heleder water en allemaal visjes planten. pfle, splfuf, jegh , wel zout dat water, je moet ook niet je hoofd naar beneden buigen als je de vissen die onder je door zwemmen, Rookie. De snorkel schept behoorlijk wat water op dan, haha.(lachen werkt ook niet zo goed met een snorkel). Snel verder fel blauwe vissen en allerlei andere kleuren groot klein zwemmen over, tussen het koraal en allemaal op voelafstand, te gek. Dan een gevaarlijk uitziende barracuda, hij doet z'n bek nog ff open, du,duu,du, duu.... neurie ik, om het extra spannend te maken. Toch probeer ik te kijken of ik dichterbij kan komen, maar dan kijkt de barri wel heel boos en zwemt weg. Daar ook nog een lobster, eh kreeft, moeilijk te zien maar Mooi mooi mooi, de hoorn klinkt, we moeten weer gaan. Bijna onderkoelt kom ik hevig bibberend en met "goose bumbs" als laatste weer aan boord en varen we de ondergaande zon tegemoet. Om het indrukwekkend geheel compleet te maken springt er vlak voor m'n neus, in the baai, een spotted eagle ray ( http://en.wikipedia.org/wiki/Spotted_eagle_ray) uit het water omhoog, tenminste dat komt de begeleider mij vertellen als ik enthousiast naar de splash wijs. Een rog-achtig vis die uit het water "vliegt" om parasieten en roofdieren af te schudden. Er is zo zelf eens een vrouw in een boot heeft gedood,vertelt men mij, das pech.(http://www.msnbc.msn.com/id/23727914/ ) . Op de weg terug is het Alabama's jack de moeite waard om te vermeleden, het restaurant terras is niet hoogstaand maar zeker wel goed, gezellig, eigengemaakt en authentiek voor the keys. (http://www.alabamajacks.com/). In ieder geval is de sfeer, muziek en goed op elkaar afgestemd, dit in tegenstelling tot de avond ervoor waar de hippe muziek niet bij het eetgedeelte leek te passen. Als afsluiter nog ff loungen aan de bar en heerlijk slapen.

The Florida Everglades-De volgende dag is het al weer lekker, op naar de Everglades ( http://en.wikipedia.org/wiki/Marsh). Een soort moerasachtig, "laagland" gebied.

Eigenlijk/officieel is het gewoon een grote rivierbedding. Op de beroemde propellorboot (Airboot) wordt het gebied verkend met mooie verhalen van de kapitein. Bij de 1e alligator spring ik enthousiast, daarna wordt het al gewoner, verder veel vogels gras en spilpadjes. 's middags nog een heel degelijke lange tramtour door de natuur van de everglades. Zo eerst wat eten, bij de lokale indianen restaurant ( dus echt indiaans) eet ik kikker, alligator en nog wat vaags, maar verder niks bijzonders. 's Avonds nog wat relaxen en genieten van wat music.
Miami Beach- Een relaxdag, eerst een duur maar heerlijk lopend ontbijtbuffet, lekker buiten zitten en eten tot je niet meer kunt om dan uit te buiken op een relaxbank op het strand, ff zwemmen, een wandeling langs het strand, beetje shoppen, wat lezen, drinken, Kosjer eten, Miami zoals vele New Yorkers het doen. Nog zo'n dag wordt er hier wat gekeken, daar wat gekeken, etc.etc. dit niet heel spectaculair, maar een prima voorbereiding op m'n vlucht naar Boston. In Boston nog inpakken afscheidt nemen en weer terug naar A-dam en dan weer (zonder koffers) naar Musselkanoal City, het Boston avontuur is nu echt ten einde, toch?
Thanks, Bedankt,

John

Chicago
Op het moment dat iedereen definitief is vertrokken, mijn laatste dag bij Percivia nu echt voorbij is, de lente langzaam Boston binnesluipt, lekker alhoewel af en toe fris en Baseball is begonnen in the land of the Rising Sox (Japan) weet ik dat/ het voelt het alsof er weer dingen gaan veranderen: bijna weer terug naar Nederland. Om de deze periode goed af te sluiten eerst nog wat reizen. Op dit moment ben ik net terug uit the ‘windy city’Chicago en zie ik de Red Sox tijdens m’n ontbijt nipt winnen, pfoeiii. Wel een anderre ervaring dan de playoff wedstrijden in Tommy Doyle’s, maar gezien de wedstrijd zeker zo exciting. Enfin tijd om m’n spullen te pakken met als resultaat dat de Chicago blog moet wachten tot in het vliegtuig naar Miami.

Chicago
Door sneeuw en slut op de landingsbaan in /Chicago is er behoorlijk wat vertraging, we Taxien(hoe schrijf je dit) terug naar de gate, waar ik gelukig nog wel ff de benen kan strekken. Niet zo gek veel later worden we haastig weer het vliegtuig in gedirigeerd, nog een geluk dat de vlucht niet is gecancelled. Met de L,staat voor Elevated Train, oftewel metro naar jefferson park waar Joyce en kevin in de SUV stasan te wachten. Mag bij hun de crazy dog, Huksley, en 3 katten blijven slapen. Van alle gemakken voorzien en goede service een prima plek om te logeren, Thanks!
Als 1e staat het wereldberoemde Superdawg op het program, je kan chicago niet alvorens een Superdawg gegeten te hebben en een Deepdish Chicago Style pizza te hebben gegeten. Op naar Superdawg dus maar (.http://www.superdawg.com/). De Chicago style hotdog komt in een doosje en kan vanuit je auto besteld worden, het is echter geen drive-true maar een unieke drive in met serveersters. Zomers kun je ook buiten in een unieke sfeer genieten, maar ik prefeer nu tcoh maar binnen te zitten in de cafeteria. De Autdog komt met mosterd groene pickels, groene tomaat en groene perper en uijtjes(ook groen?), GEEN ketchup en smaakt heerlijk.
Na deze ervaring moeten we de avond natuurlijk afsluiten met een bezoek aan een lokale Ierse pub en nachtclub. De Ierse club is relaxed, wordt natuurlijk aangesproken door wat dronken Chicago-sters, meer heb geen interesse, veels te moe. Geen nachtclub vandaag maar met de SUV naar Hugsley.
Zaterdag gaan we allereerst naar Super Cup voor een, jawel, Chicago style breakfast. Ik bestel skillet, wat diepe bord vol met gebakken aardappels en groenten afgetopt met een geabakken ei. Met als side dish pancake’s (met natuurlijk maple syrup. Het valt me enorm mee het enorm lekker en lijkt ook nog redelijk gezond. Wel is het volgens de nederlandse maatstaven erg veel. Ik overwin deze keer mijn ingeprinte nederlandse behoefte om perse alles op te eten en zet voor het eerst mijn schaamte opzij en vraag om een Doggy bag. Haha, wordt al een echte amerikaan, al voelt het vragen om een je restjes in te pakken toch nog wat vreemd.
We rijden naar het hoogste gebouw van Amerika, the Sears Tower, bekijken daarna de skyline van Chicago in Millenium Park en lopen door Chicago, via de magnificent Mile. Dit is beter dan het bussiness gedeelte. Hier ook de twee oudste gebouwjtes van Chicago , deze hebben als enigge de brand in 18nogwat overleefd, okay, tijd voor een drankje op naar Chicago’s Prudential Tower, voor een top of the hub (chicago style) belevenis. Na het relaxed zitten op de 96-ste verdieping is de eetlust opgwekt. Op naar Giordanos. ( http://www.giordanos.com/) voor een echte deep dish Chicago style pizza. Deze pizza is niet de dunne pizza die hier verschrikkelijk veel gegegeten wordt , maar een dikke pizza, die meer op een vlaai lijkt dan op de traditionele pizza. De kort is dikker en meer italians brood achtig het is gevuld met ENORM veel kaas en afgedekt met pasta saus eventuell aangevuld met een topping naar keuze(http://en.wikipedia.org/wiki/Chicago-style_pizza). Niet heel erg gezond, maar wel heel erg lekker. Twee puntjes van de 12” pizza is genoeg, doggy bag dus maar weer. De pizza valt erin als een blok, val dan ook weer thuis bijna in slaap, ff reklaxen op de bank, pfff. Als we nog ergens heen willen moeten we wel in de benen, eerst ff wat nederlandse muziek laten horen in de entertainment kelder. Er staat hier een pool tafel, karaoke apperatuur, een 600 cd wisselaar, barretje, dartbord, mogelijkheid om te ping pongen. Hmm ff poolen, whiskeytje, best gezellig. Kevin probeert een klompendanjse, niet echt onaardig. Wederom geen clubbing in Chicago, maar echt amerikaans homelive fun in the basemen:Lol!
Zondag, te vroeg op voor de doggy bag ontbijt aangevuld met vers fruit om te rivitaliseren.Vandaag naar het Museum of Science and Industrie(http://www.msichicago.org/ ).
Hier veel weet, historie en technogie dingetjes. Het museum is sosm wat gedateerd en het ziet er allemaal wat oud uit of dingen werken niet. Het enorme gebouw is het enigge overbleven gebouw van een van de eerste wereld tentoonstellingen en dit was het kleinste gebouw, dat moest best indrukkekend geweest zijn. Het indrukwekkends van deze tentoonstelling is denk ik de orginele duitse onderzeeboot U505. De kogelgaten van de 2de wereld oorlog zijn nog zichtbaar. Verder vondt ik de nieuwe handrogers ook erg indrukwekkend, je steekt je handen in een horizontale postbakgleuf ze zijn droog, grappig. Zo weer een ervaring rijker, vanvond terug naar Boston om me klaar te maken voor Miami.

Ilse@Boston-St Patricks Day

Ilse@Boston
Wel/niet en nu dus toch wel, maar van 12-23 maart ’08 komt Ilse naar de USA Waarschijnlijk is m’n oudste zus door de familie uitgezonden om te controleren/verzekeren of ik wel echt terug kom naar nederland J.
Na mijn voorigge bezoek zit ik nog volledig in de organissatie/plannings mode en heb ik de tips en triks van Boston direct tot m’n beschikking.
Ilse heeft zo blijkt, na telefonisch contact, echter alles al perfect voor mekaar te hebben, plannen wat waar te gaan doen, bij slecht weer en beter weer, auto gehuurd en verder alles open. Hmmm, dat klinkt perfect: bij deze is Ilse de ideaale Gast. Geen gesnurk , flexible, enthousiate en vol ideeen. Zeker als blijkt dat mijn laaste dagen bij Percivia, na een week vakantie, behoorlijk druk zullen zijn is dat wel prettig. Waarschijnlijk geen tijd om even een dagje Boston rond te toeren,helaas, maar ja geen probleem verzekert m’n nieuwe bezoek.
Ik kan woensdagavond weer naar Logan Airport, de 7de keer in twee weken en zeker niet de laatste keer, de rit er naar toe ben ik nu wel zat zeker als ik, verzonken in m’n boek, terminal E mis en de Gray Line route nog een keer moet doen, grrrr.
Gelukkig kunnen we terug naar Cambridge in een vette Pontiac G6, de gehuurde auto. De terugrit gaat, gezien de perfecet bewegwijzering en logische wegenet, ook niet helemaal soepel. Je weg vinden in Boston is en blijft lastig.
Een lekkere USA hamburger bij Tommy Doyle’s is inmiddels al een standaard voor al mijn gasten, dus ook Ilse laat zich dit niet ontzeggen.

Donderdag en vrijdag zijn eenvoudig.
Ilse doet de Troley tour en gaan we ’s avonds eten bij Island Hopper (http://www.islandhopperboston.com/), Ilse gaat toeren naar wat kustplaatsjes en we belanden ’s avonds weer in Tommy Doyle’s voor wat muziek, de celtics basketball game biertje(Blue Moon) en natuurlijk weer hamburgers. Heb m’n hele leven (voordat ik naar de US kwam) nog nooit zoveel hamburgs gegeten als nu, maar ja ze zijn hier zo veel beter als in nederland en men moet zich maar aanpassen he.

Zaterdag 15 april 2008
Vandaag besluiten we wat cultuur op te snuifen en gaan we naar het befaamde Museum of Fine Art. Als we museum moe nemen we de groene lijn naar het Prudential/Copley(shoping mall) en eten we wat bij California Pitza Kitchen, waar we zoals meestal geen pizza eten.
Na wat rusten, staat de er weer een Ierse pub op het programma. Maandag is het St. Patricks day (http://nl.wikipedia.org/wiki/St._Patrick ). Alhoewel dit door de Ieren niet echt gevierd wordt, is het hier in amerika tijd om Groen bier te drinken en van alles te organiseren. Op naar de Asgard (http://www.classicirish.com/asgard_about.html)dus voor wat eten en Live music. Ilse heeft nog een jetlagterugslag en gaat voor een rust avond. Nou ja dat moet zij weten, Slainte!

Zondag 16April2008.
Zondag begint met wat broodnodig relaxen, waarna we naar Southie vertrekken voor de St. Patricks day parade. Enorm veel mensen hebben dit zelfede idee, gezien de stampvole metro. Maar de sfeer is goed en we zoeken een plekkie langs de route. Na (te) lang wachten en de gekke,soms dronken en groen verklede mensen te aanschouwen komt er wat aan. Met alle toeters en bellen komt de hele polite, ambulances en brandweer voorbij.Jezus wat een lawaai en wat veel en veel verschillende soorten en maten brandvoertuigen en polite voertigen hebben ze hier. Blijkbaar heeft St. Patrick een hele goede invloed en is er geen brand of anderre ellende, tenminste dat hoop ik maar voor de mensen die wat service nodig hebben.
Hehe dat was best indrukwekkend, maar nu weer wachten.........................Maar ff naar de kerk, tis tenslotte zondag. Even opwarmen en tijd voor een hotdog!
Eindelijk begint de parade, Mannetjes in uniformen zijn er genoeg: Veteranen, Leger, marine, eregardes, en weet ik veel. Afgewisseld met doedelzakblazers, muziek,nog meer voertuigen met sirenes, ...., best veel en nog meer. M’n favoriet is de bus vol Celtic girls, dat ziet er gezllig uit, haha J.
Er lijkt geen eind aan te komen, we willen het ook niet meer weten of er een eind aan blijkt te komen, op naar onze eigen ierse pub, jawel, Tommy Doyle’s. Patrick verteld dat de zaak maandag morgen, op St Patrick’day, om 8 uur al open gaat. Niet voor mij morgen is officieel m’n laatse dag bij Percivia en kan ik daarna gaan afbouwen.

17 Maart 2008 - St Patricks day
Zo officieel m’n laatste dag bij PerciviaL. Vanwege het succes van de 8 lopende reactor runs. Is het nog best druk en besluit ik wel dat ik Woensdag en Donderdag nog terug kom om de boel even goed af te sluiten.
Tussen de middag nog ff lunchen met Seshu, echter lopen we een volle conferentie zaal binnen, vesiert in St Paricks day style. Ik wordt uitgedost als een Ierse patriach(of zoiets), de grootste ooit J. Speech en dan genoeg eten, mooi!
’s Avonds sluiten we de dag nog eens af bij het nabije Tommy Doyle’s, ja al weer, maar ja je moet soms wat he. De sfeer is echter goed en krijg veel positive reacties op m’n hoed. Men gelooft nu echt dat ik iers ben, jawel special voor deze dag uit ierland, m’n ‘Iers’ accent helpt de mensen te overtuigen, hahaha.

Dinsdag ben ik gelukig wel vrij, zo kan ik m’n grote zus verekern dat ik echter naar huis kom en kan ik haar uitzwaaien. Ze vertrekt naar de kust, Cape Cod, en heeft als eindbestemming NewYork. Doeiii
Zo nu kan ik morgen en donderdag de boel afronden en me voorbereiden op Chicago en Miami, de druk is van de ketel en kan ik Percivai met een goed resultaat verlaten.bijna vakantie!!!! Woensdag voel ik echter geen paspoort in m’n jas. Waar heb ik die gelaten, m’n ID heb ik toch wel nodig en niet allen in de kroeg. Vrijdag moet ik langs de Doune en dat is met Paspoort soms al moeilijk. Snel bel ik ik Ilse, zit ie nog in m’n spullen die ik meegegeven heb? Even later belt ze terug, ja hoor je paspoort zit nog in je groene jas die je ter gelegenheid van Patricks day aanhad, Stupidhead. Moet ik die kant op? Naar NY, moet ik een auto regelen, om elkaar halverwege te ontmoeten, moet ik? euh??
Ooh neu ik kom wel terug naar Boston is de reactie, theorstisch maar 2:40 uur. Na wat problemen om he hotel terug te vinden zit Ilsje niet in New York City maar weer in Boston. Maar ja wel met een gelukkig broertje, dat is ook wat waard he.
En ik kan nog een keer afscheid nemen van m’n grote zus, Ddoeiii Ils veel Plezier in New York City!

Las Vegas-March 2008

Maandag 3-3-2008 Boston->Las Vegas
‘s Morgens te vroeg rol ik bijna van verbazing uit m’n bed Fai is al voor 4 uur(am!!!) z’n nestje uit. Ik had hem een strakke tijd meeggegeven maar had enigge vertraging al weer ingecalculeerd. Dit zal echter wel eenmalig blijken en is de meester van het slapen plots efficient. De Douna baggage check verloopt voorspoedig en kunnen sietse en ik een heerlijk airport ontbijt verorberen, gaaap.
~ 6 uurtjes later landen we om 11uur in Las Vegas. De Honkey Tonkey gokautomaten blieben ons bij de uitgang van de gate al welkom. Pakken we de limo naar het hotel, nee toch maar de shutlle bus. We crossen door Vegas zodat we al een redelijke indruk krijgen en worden we ff later gedropped bij ’New York, New York’ ons hotel voor de komende dagen. Dit hotel is gebasseerd op NY city, zoals de naam misschien al deed vermoeden.
Het ziet eruit als NY maar let op het is een disney versie van de Big apple. Net iets kleiner met replica’s van o.a. Chrysler en Empire state building, het vrijheidsbeeld en de brookline bridge. Het wordt allemaal gecomplementeerd met een heuse roller coaster, die door en om het hotel heenloopt. Gekkenwerk toch, maar best indrukwekkend.
Snel inchecken, bij de incheck balie natuurlijk, niet in het Casino bij de membershipblie, haha. Was ff lastig omdat het net een grote stad blijkt en de casino er middenin verweven is.Spullen droppen in the NY tower en ons “stulpje” verkennen. ESPN Bar, Irish pub the Nine fine Irishman, winkelstraatje, star bucks, een zwembad en natuurlijk enorm veel gokautomaten kortom alles is aanwezig, top. Achter de slot machines zit ook vanalles oude vrouwtjes zitten verveeld te roken, klein,groot zwart, blank, maar bijna allemaal hebbben ze de verveelde blik.
Snel verder ff wat eten op het terras, in het zonnetje! Wel vreemd zo zit je tot boven (mijn) knieen in de sneeuw en zo zit je op een terras te lunchen. Nu is het tijd om de Strip(Las Vegas Blvd) te verkennen. We lopen van de ene casino resort naar de ander, de een nog meer spectaculair dan de ander. Indrukwekkend is het romaanse Ceasar paride’s, Paris(met ijfeltoren), Treasure Island, etc. Etc. Dit gaat oneindig door dus maar ff een een te dure cocktail op een terrasje, proost.En weer verder lopen(strawlen),slenteren de shemer brengt nog wat extra sfeer met alle flikkerende lampjes, wat een crazy plastic city. Na het eten even relaxen, wordt het tijd voor wat gokwerk, op naar Bellagio chique boel hier. Verken de Blackjacktafels, bij de gokmachines snap ik al gauw waarom iedereen zo verveelt kijkt, het duurt dan niet ook lang voordat ik de tekort aan slaap begin te voelen, zzz....
Dinsdag 4 maart 2008
Deze dag is omgedoopt tot relax dag, sietse en ik ontbijten met zoete dingen, alvorens we gaan rondhangen bij het zwembad. Ooh das lekker, in het zonnetje op een ligbed even zwemmen en de whirpool in. Plotseling blijkt het al 14:30 tijd om evne te douchen. We regelen een auto voor morgen en belanden in Parijs, waar we een een beroemde las vegas buffet gaan beproeven. Wederom doen Sietse en ik Fai versteld staan van onze eetskills. Als echte nederlanders leren we Yin Fai hoe je een buffet aanpakt en de avond waar voor je geld krijgt, we zitten er dan ook veruit het langst wat Fai uitermate tevreden steld. Hierna wordt het tijd voor een show, Zumanity. Fai gaat als een ware chinees gokken, terwijl samen met Sietse de Sensueel erotisch getinte show gaan bekijken. Met een goede whiskey bekijken we,in realaxte seats, de show. Dans, circus achtige acts en erotiek gecombineerd met veel humor en dat het meest in ondergoed, best interressant. M’n Texaanse hilbilly buurman kan het niet echt waarderen dat twee mannen in ondergoed een schijn dansgevecht eindiggen in een kus, hij schreeuwt het dan ook uit “EEEUWGH” , haha. Snel Fai opzoeken, we moeten hem bij de “slotmachines” wegslepen. Bij de Nine Fine Irishsmen vinden we wat tijd voor live Ierse muziek en natuurlijk ierse wiskeys. Voor we het weten gaat het licht aan en ons lampje uit.





Woensdag 5 maart 2008
11:00 staat onze dollar auto klaar, op naar de Hoover dam. We missen de afslag en moeten terug voor een camera, rammen bijna een keerende taxi, maar zijn even later toch op de goede weg Door de woestijn achtigge omgeving word het een beetje heuvelachtig. Lunchen in een typisch dorpje, boulder city, in een klassiek amerikaans coffee/cafeteria eten we(Sietse en ik) wat, een zoete cinnemon rol, bij slappe USA koffie alvorens verder te rijden. Fai is een beetje ‘grumpy’ vandaag. Hij is enorm kritisch over m’n rijstijl, mag geen chips eten onder het rijden, etc. Sietse en ik lachen er maar wat om en maken hem het hem daarom niet makkelijker op. Al snel zijn we bij de Dam, die de Colorado River in bedwang moet hoeuden. Vanuit de ruige rotsen komt een massa 221 meter hoog glad beton te voorschijn. We doen een Powerplant Dam tour. Best indrukwekkend en de Amerikanen zijn er dan ook zichtbaar trots op. Lopen nog even over de dam naar Arizona en weer terug naar Nevada.
Na een blik op de gevulde canyon, snel weer verder terug naar Vegas en op naar Red Rock Canyon. 32 kilometer van Vegas rijden we Red rock National concervation Area binnen. Een behoorlijk contrast met het neon vegas, hier nu prachtigge rotsformatie. Het is een soort valley omgeven door 65 miljoen jaar oud indrukkewekkende 337 km2 rots formaties tot een hoogte 914 m. Steile hellingen en allerlei verschillende kleuren. We doen de 21 kilometer lange ‘scenic’ loop. Bij elke stopmogelijkheid springen Sietse en ik uit de auto en schieten we als ware jappaners foto’s en kijen we onze ogen eruit, terwijl Fai de auto bewaakt. Op her eind wordt het schemerig en zakt de temperattur behoorlijk snel, de pitstops worden korter zodat we de hele route wel af kunnen maken. Genoeg cultuur/natuur terug naar het goepkoop(en toch duur) vermaak van Vegas.
’s Avonds na wat relaxen weer wat stappen, Fai is er nog niet helemaal weer, maar sietse en ik vermaken ons prima, wat een rare lui lopen hier rond.


Donderdag 6 maart ’08
Vanavond/ vannacht vliegen we weer terug, dus uitchecken en bijkomen op de relaxe bedden bij het zwembad.
Wannneer onze accu’s weer zijn opgeladen op naar de Strotosphere, een toren op drie poten, $550 miljoen en met 350 meter het hoogste gebouw van West Amerika.
Beneden is er natuurlijk een Casino en ook een buffet eetgelegenheid, maar eerst naar boven. Naast een observatiedeck zijn er namelijk ook 3 atracties, Sietse en ik gaan voor de Big Shot en de Insanity. Fai blijt achter om deze waanzin te aanschouwen. Allereerst worden we ingesnoerd in de Big shot.’s Werelds hoogste thrill ride, waarbij je met 4 G de lucht in wordt geschoten.Voordat de startschot wordt gegegven stijgt de hartslag van onze koele fries naar +200. Dan pfoeiii , aaa, de gebouwen en grond verdwijnen uit mijn zichtveld en zweef ik even, voordat we weer naar beneden donderen, wat een K*@ gevoel, maar toch lachen. Zeker de foto na die tijd is hilarisch, van de Cool? Dutch guys. Het uitzicht was fantasties, voor diegenen die hun ogen durfden te openen, hahaha. Pfoe, direct verder naar de Insanity, hierbij wordt je met een arm buiten the sphere gemanouvreerd, alwaar je stoel onder een hoek gebracht wordt dat je alleen maar naar beneden kunt kijken. De hoogte doet me al duizelen, maar voor de grap laten ze je ook nog rondjes draaien. Vaag, duizelig worden we weer op het lanseerplatform afgeleverd. Zo ook gedaan, nu maar weer ff onze buffet kunsten testen.
Terug naar het hotel, waar we in de club nog ff een biertje drinken, door Fai’s moves worden we nog uitgenodigd in een nacht club the Pulse, maar we moeten vannacht toch echt weer terug. Weg van de speeltuin voor volwassenen, leuk, maar voor sommigen gelukkig dat alles wat in Vegas gebeurd ook in Vegas blijft ;-) .
Vrijdag-Zaterdag 7/8maart08
Gebroken komen we ’s morgens uit het vliegtuig. Na het ontbijt ook nog maar ff pitten dan. Laaste Boston check-up en in The Harp de Celtics zien winnen en het nachtleven aldaar checken.
Zaterdag moeten Fai en Sietse weer terug, we besluiten we een tour door het oudste (Base)Ball park te doen; FENWAY. Ondanks de regen is het toch best indrukwekkend om het thuis van de 2007 World Champions te aanschouwen. De VIP lounge, de commentaatorcabine( net uitgebreid voor de japanse televisie), maar ook de oudste stoeljes. Houten klapstoeltjes zo dicht op elkaar dat ik er een gesettled klem tussen zit. Niet comfertable, maar toch zou ik hier graag eens de Red Sox willen aanmoedigen en de Americaanse baseball sportcultuur in dit stadium willen ervaren.
’s Avonds checken of the gasten echt weggaan en de rest van het weekend realxen, alvorens de bulten werk weer weggewerkt dienen te worden en er een nieuwe Nederlandse gast zich richten Boston begeeft.