Las Vegas-March 2008

Maandag 3-3-2008 Boston->Las Vegas
‘s Morgens te vroeg rol ik bijna van verbazing uit m’n bed Fai is al voor 4 uur(am!!!) z’n nestje uit. Ik had hem een strakke tijd meeggegeven maar had enigge vertraging al weer ingecalculeerd. Dit zal echter wel eenmalig blijken en is de meester van het slapen plots efficient. De Douna baggage check verloopt voorspoedig en kunnen sietse en ik een heerlijk airport ontbijt verorberen, gaaap.
~ 6 uurtjes later landen we om 11uur in Las Vegas. De Honkey Tonkey gokautomaten blieben ons bij de uitgang van de gate al welkom. Pakken we de limo naar het hotel, nee toch maar de shutlle bus. We crossen door Vegas zodat we al een redelijke indruk krijgen en worden we ff later gedropped bij ’New York, New York’ ons hotel voor de komende dagen. Dit hotel is gebasseerd op NY city, zoals de naam misschien al deed vermoeden.
Het ziet eruit als NY maar let op het is een disney versie van de Big apple. Net iets kleiner met replica’s van o.a. Chrysler en Empire state building, het vrijheidsbeeld en de brookline bridge. Het wordt allemaal gecomplementeerd met een heuse roller coaster, die door en om het hotel heenloopt. Gekkenwerk toch, maar best indrukwekkend.
Snel inchecken, bij de incheck balie natuurlijk, niet in het Casino bij de membershipblie, haha. Was ff lastig omdat het net een grote stad blijkt en de casino er middenin verweven is.Spullen droppen in the NY tower en ons “stulpje” verkennen. ESPN Bar, Irish pub the Nine fine Irishman, winkelstraatje, star bucks, een zwembad en natuurlijk enorm veel gokautomaten kortom alles is aanwezig, top. Achter de slot machines zit ook vanalles oude vrouwtjes zitten verveeld te roken, klein,groot zwart, blank, maar bijna allemaal hebbben ze de verveelde blik.
Snel verder ff wat eten op het terras, in het zonnetje! Wel vreemd zo zit je tot boven (mijn) knieen in de sneeuw en zo zit je op een terras te lunchen. Nu is het tijd om de Strip(Las Vegas Blvd) te verkennen. We lopen van de ene casino resort naar de ander, de een nog meer spectaculair dan de ander. Indrukwekkend is het romaanse Ceasar paride’s, Paris(met ijfeltoren), Treasure Island, etc. Etc. Dit gaat oneindig door dus maar ff een een te dure cocktail op een terrasje, proost.En weer verder lopen(strawlen),slenteren de shemer brengt nog wat extra sfeer met alle flikkerende lampjes, wat een crazy plastic city. Na het eten even relaxen, wordt het tijd voor wat gokwerk, op naar Bellagio chique boel hier. Verken de Blackjacktafels, bij de gokmachines snap ik al gauw waarom iedereen zo verveelt kijkt, het duurt dan niet ook lang voordat ik de tekort aan slaap begin te voelen, zzz....
Dinsdag 4 maart 2008
Deze dag is omgedoopt tot relax dag, sietse en ik ontbijten met zoete dingen, alvorens we gaan rondhangen bij het zwembad. Ooh das lekker, in het zonnetje op een ligbed even zwemmen en de whirpool in. Plotseling blijkt het al 14:30 tijd om evne te douchen. We regelen een auto voor morgen en belanden in Parijs, waar we een een beroemde las vegas buffet gaan beproeven. Wederom doen Sietse en ik Fai versteld staan van onze eetskills. Als echte nederlanders leren we Yin Fai hoe je een buffet aanpakt en de avond waar voor je geld krijgt, we zitten er dan ook veruit het langst wat Fai uitermate tevreden steld. Hierna wordt het tijd voor een show, Zumanity. Fai gaat als een ware chinees gokken, terwijl samen met Sietse de Sensueel erotisch getinte show gaan bekijken. Met een goede whiskey bekijken we,in realaxte seats, de show. Dans, circus achtige acts en erotiek gecombineerd met veel humor en dat het meest in ondergoed, best interressant. M’n Texaanse hilbilly buurman kan het niet echt waarderen dat twee mannen in ondergoed een schijn dansgevecht eindiggen in een kus, hij schreeuwt het dan ook uit “EEEUWGH” , haha. Snel Fai opzoeken, we moeten hem bij de “slotmachines” wegslepen. Bij de Nine Fine Irishsmen vinden we wat tijd voor live Ierse muziek en natuurlijk ierse wiskeys. Voor we het weten gaat het licht aan en ons lampje uit.





Woensdag 5 maart 2008
11:00 staat onze dollar auto klaar, op naar de Hoover dam. We missen de afslag en moeten terug voor een camera, rammen bijna een keerende taxi, maar zijn even later toch op de goede weg Door de woestijn achtigge omgeving word het een beetje heuvelachtig. Lunchen in een typisch dorpje, boulder city, in een klassiek amerikaans coffee/cafeteria eten we(Sietse en ik) wat, een zoete cinnemon rol, bij slappe USA koffie alvorens verder te rijden. Fai is een beetje ‘grumpy’ vandaag. Hij is enorm kritisch over m’n rijstijl, mag geen chips eten onder het rijden, etc. Sietse en ik lachen er maar wat om en maken hem het hem daarom niet makkelijker op. Al snel zijn we bij de Dam, die de Colorado River in bedwang moet hoeuden. Vanuit de ruige rotsen komt een massa 221 meter hoog glad beton te voorschijn. We doen een Powerplant Dam tour. Best indrukwekkend en de Amerikanen zijn er dan ook zichtbaar trots op. Lopen nog even over de dam naar Arizona en weer terug naar Nevada.
Na een blik op de gevulde canyon, snel weer verder terug naar Vegas en op naar Red Rock Canyon. 32 kilometer van Vegas rijden we Red rock National concervation Area binnen. Een behoorlijk contrast met het neon vegas, hier nu prachtigge rotsformatie. Het is een soort valley omgeven door 65 miljoen jaar oud indrukkewekkende 337 km2 rots formaties tot een hoogte 914 m. Steile hellingen en allerlei verschillende kleuren. We doen de 21 kilometer lange ‘scenic’ loop. Bij elke stopmogelijkheid springen Sietse en ik uit de auto en schieten we als ware jappaners foto’s en kijen we onze ogen eruit, terwijl Fai de auto bewaakt. Op her eind wordt het schemerig en zakt de temperattur behoorlijk snel, de pitstops worden korter zodat we de hele route wel af kunnen maken. Genoeg cultuur/natuur terug naar het goepkoop(en toch duur) vermaak van Vegas.
’s Avonds na wat relaxen weer wat stappen, Fai is er nog niet helemaal weer, maar sietse en ik vermaken ons prima, wat een rare lui lopen hier rond.


Donderdag 6 maart ’08
Vanavond/ vannacht vliegen we weer terug, dus uitchecken en bijkomen op de relaxe bedden bij het zwembad.
Wannneer onze accu’s weer zijn opgeladen op naar de Strotosphere, een toren op drie poten, $550 miljoen en met 350 meter het hoogste gebouw van West Amerika.
Beneden is er natuurlijk een Casino en ook een buffet eetgelegenheid, maar eerst naar boven. Naast een observatiedeck zijn er namelijk ook 3 atracties, Sietse en ik gaan voor de Big Shot en de Insanity. Fai blijt achter om deze waanzin te aanschouwen. Allereerst worden we ingesnoerd in de Big shot.’s Werelds hoogste thrill ride, waarbij je met 4 G de lucht in wordt geschoten.Voordat de startschot wordt gegegven stijgt de hartslag van onze koele fries naar +200. Dan pfoeiii , aaa, de gebouwen en grond verdwijnen uit mijn zichtveld en zweef ik even, voordat we weer naar beneden donderen, wat een K*@ gevoel, maar toch lachen. Zeker de foto na die tijd is hilarisch, van de Cool? Dutch guys. Het uitzicht was fantasties, voor diegenen die hun ogen durfden te openen, hahaha. Pfoe, direct verder naar de Insanity, hierbij wordt je met een arm buiten the sphere gemanouvreerd, alwaar je stoel onder een hoek gebracht wordt dat je alleen maar naar beneden kunt kijken. De hoogte doet me al duizelen, maar voor de grap laten ze je ook nog rondjes draaien. Vaag, duizelig worden we weer op het lanseerplatform afgeleverd. Zo ook gedaan, nu maar weer ff onze buffet kunsten testen.
Terug naar het hotel, waar we in de club nog ff een biertje drinken, door Fai’s moves worden we nog uitgenodigd in een nacht club the Pulse, maar we moeten vannacht toch echt weer terug. Weg van de speeltuin voor volwassenen, leuk, maar voor sommigen gelukkig dat alles wat in Vegas gebeurd ook in Vegas blijft ;-) .
Vrijdag-Zaterdag 7/8maart08
Gebroken komen we ’s morgens uit het vliegtuig. Na het ontbijt ook nog maar ff pitten dan. Laaste Boston check-up en in The Harp de Celtics zien winnen en het nachtleven aldaar checken.
Zaterdag moeten Fai en Sietse weer terug, we besluiten we een tour door het oudste (Base)Ball park te doen; FENWAY. Ondanks de regen is het toch best indrukwekkend om het thuis van de 2007 World Champions te aanschouwen. De VIP lounge, de commentaatorcabine( net uitgebreid voor de japanse televisie), maar ook de oudste stoeljes. Houten klapstoeltjes zo dicht op elkaar dat ik er een gesettled klem tussen zit. Niet comfertable, maar toch zou ik hier graag eens de Red Sox willen aanmoedigen en de Americaanse baseball sportcultuur in dit stadium willen ervaren.
’s Avonds checken of the gasten echt weggaan en de rest van het weekend realxen, alvorens de bulten werk weer weggewerkt dienen te worden en er een nieuwe Nederlandse gast zich richten Boston begeeft.