Cambridge, Boston 1st week.

Cambridge, MA 21 sep. 07.

Zo de 1e week zit erop. Wauw wat gaat dat snel. Was van plan eerder, maandag of dindag, al een mooi verhaaltje te schrijven , maar ja. Sinds m’n aankomst geen geen foto’s meer van m’n camera’s, grrr. Elke avond schop ik de computer (figuurlijk) aan de kant en ga me maar “afreageren” in de “Gym” van het Hotel, maar geen stukje schrijven.
Nu dan maar even op de late vrijdagavond met een rustgevende en verrasend lekkere Taiwanese Wisky vanuit de ouwe lullen stoel in m’n nieuwe onderkomen.

Zaterdag morgen vertel ik de mexicaanse taxichauffeur in LA hoe mooi Taiwan wel niet was, hij kan zich er wel bij indenken en drukt me op het hart toch dan toch ook zeker Mexico e’s te bezoeken. Hij komt met vette verhalen en maakt me lekker, ik probeer mee te komen met goeie verhalen uit Taiwan, lukt redelijk en geamuseerd komen we op LA airport aan en geef hem een vette fooi, op naar Boston.
Zonder enigge problemen kom ik dit keer door de controles, American Ailines valt een beetje tegen, zeker als ik ook nog m’n salade zelf moet betalen. Gelukig krijg ik wel een goede plek en komt de plek van de iets te brede americaan naast me vrij.
Halverwege een mededeling van de gezagvoerder: de Red Sox hebben de Yankees verslagen, met 10-1! Oh vraag ik was het een belangrijke wedstrijd dan? De man antwoord dat ik boston niet ken, nee inderdaad, maar dat komt nog welJ.
In het hotel wordt ik met open armen ontvangen en zit ik ff later in m’n nw onderkomen in de Biotechhotspot van de USA. Probeer alles uit te pakken en een plekje te geven. Wordt gebeld door John Chon, of ik goed ben aangekomen en dat ik maandag niet voor 9 uur moet beginnen, daar ik geen pasje heb en hij niet zeker weet of er dan iemand beschikbaar is bij de ingang. Okay dan geen probleem, zit toch nog in de vakantie mode.
Na het uitpakken en inrichten val ik uitgeput op een van de twee bedden, pfff.

Zondag beetje op tijd op staan en kijken hoe het ontbijt is.
Daar het weer boven verwachting goed is besluit ik de buurt maar te verkennen, met een kaart in de hand vertrek ik langs m’n werk schuin tegenover me, irisch pub ff verder, eetgelegenheden en voor de rest veel bedrijven,om de hoek Genzyme, Biogen, MIT(het beroemde Massachutes Institute of Technology) en nog meer en natuurijk PerCivia, ;-), mooi man. Omdat ik me telkens verkijk op de afstanden(in miles en dat is toch bijna 1.6 km) wordt ik uiteindelijk moe en beluit bij Central sq. besluit ik de metro te nemen naar Harverd sq. om daar wat te eten en rond te hangen.
Harverd sq. en omgeving is gezellig met veel winkeltjes, straat artiesten, allerlei typen mensen en net als de rest van Cambridge veel eet en drink gelegenheden en veel boekenwinkels . Gezellig, loop terug en check wat zaken, clubs en kom uiteindelijk bij Charles River, met een verpletterend mooi uitzicht over de rivier en Boston. Tussen de harlopers, fietser en wandelaars loop ik langs de rivier terug.
Van de receptioniste moet ik vanvond de Boston Red Sox Game gaan bekijke en krijg voor de koude winter een B muts, trots zet ik hem op, lekker warm.
Snel eten dan maar, op advies van dezelfde receptioniste, bij de portugees ff verderop en daarna m’n muts in de aanslag naar de Sports cafe van het Marriot verderop in de straat.
Spannend, al kan ik me na de portugeese wijn, hier een te grote bier en met een ratelende dame naast me niet echt goed concentreren op de Red Sox Game en the Footbal game(die ook tegelijker tijd wordt uitgezonden). Na een tijdje besluit naar de Irisch pub te gaan, maar daar ligt de nadruk op de Footbal wedstrijd die de Patriots spelen. Dan maar terug naar het hotel, met wat politie agenten en een te fanatieke indier zie ik dat het, itt de Patriots, het niet de goede kant op gaat en besluit maar te gaan slapen, morgen kijken hoe het met m’n collega’s van Percivia en hopelijk ook van DSMB gaat.

Goed, m’n werk week.
Zal hopelijk niet te veel over het werk uitwijden daar dit niet misschien niet zo heel interresant is en moelijk is niet in detail te gaan.
Maandag loop ik de straat over en bel ik bij balie op de begane grond naar boven om te vragen of ze me op komen halen. Even daarna komt Graig binnen, de DSP scientis die ik al in Groningen ontmoet heb, enthousiast lijdt hij mij naar boven. Wordt rondgeleidt door Seshu(ook al ontmoet in Groningen) , ppf wat een doolhof, wordt gedumpt in een kantoor die ik deel met Darryl. Dan ook kijken in Phase 2, het niewe stuk dat nu in gebruik genomen wordt. Niet alles is er nog maar het ziet er mooi en (nog) netjes uit.
Bel Nico(IT) van DSM om te kijken of ik nu ook eindelijk m’n access key kan krijgen zodat ik ook kan inloggen op het DSM netwerk. Dit is de rest van de week een soort ochtend ritueel eerst thuis m’n prive mail kijken of ik daar wat heb ontvangen, ontbijten en naar het werk dan naar DSM bellen(of iets dergelijks), maar helaas moet ik het zonder DSM account doen deze week. Gelukkig mis ik de belangrijkst afpraak, de celebration lunch bij de Portugees niet.
De rest van de maandag wordt geintroduceerd door Kelly, ze gaat donderdag op vakantie naar Duitschland om de oktoberfesten bij te wonen, ja... . Neem haar fermantatie werk over blijkt en moet dan dus een beetje weten hoe het hier werkt. Lastig deze maandag en dinsdag zeker omdat ik na m’n vakantie (van 1 maand!) dubbel moeite heb om erin te komen. Kijk ook even naar het XD process en bespreek het process met de verantwoordelijke personen.
De rest van de week kom ik er steeds beter in en nadat Kelly weg is

ben ik verplicht zelf alles op te zoeken(letterlijk zoeken), breek wat uitzicht vanuit m'n kamer

reactoren af en bouw weer wat op en bereidt de experimenten voor die volgende week starten. Pak spullen uit en bouw het lab in phase 2 op waar nodig en probeer uit te zoekn hoe alles hier werkt.
Al met al een leuke week en nu vrijdag al weer voorbij.

Val met het eten wel in de boter; maandag halen kelly en ik lucnh een blok verder, dinsdag is er Pizza bij de maandelijkse bedrijfsmeeting en woensdag dus lunchen bij de portugees dat is best goed toch?
Het eten is in hotel ’s avonds niet zo heel denderend en besluit woensdag zelf mar te gaan koken. Eerst op zoek naar een supermarkt en dan nog erger de juiste ingredienten in wat een hoop rommel en voor mij ook nog onoverzichtelijk. Toch maar eten in het hotel.
Wel ben ik elke avond weer aangenaam verrast als m’n bed weer strak opgemaakt elke morgen grijns ik weer als ik een frisse handoek pak.
Het fitness gedeelte in het hotel is niet veel maar toch nog genoeg om behoorlijk wat spierpijn te ontwikkelen. Het harlopen in de midden van de week helpt hier zeker ook niet bij. Besluit hardlopend de omgeving verder te verkennen en op zoek te gaan naar een winkelcentrum. Koop daar een rijstkoker en moet dus sowiso daar nog terug. Langs de rivier is het met dit mooie weer zo mooi dat het bijna vanzelf gaat, nog ff naar de volgende brug dus maar... De afstanden tussen de bruggen zijn al snel 0.8-1.8 mile(zie ik de volgende dag op een looproute) en loop dus denk ik wel 10 kilometer totaal. Op de terugweg voel ik m’n hier en daar al wel wat maar wil ook niet achterblijven bij een aantal lopers die ik gelukkig tot het winkelcentrum voor blijf.

Onderstussen is het ineens toch al 1:15, dus publiceer ik dit verhaal later wel als ik wat foto’s heb toegevoegd (heb er een aantal met m’n nw cart reader kunnen redden. Zie ook http://www.http/johnrook.spaces.live.com/photos/cns!A7BD5841A5259A6B!2235/ ).